در این متن، ابتدا دغدغه های گردشگری ایران از زاویه دیدن مسئولین طرح می شود.
سپس هرکدام از دیدگاه تخصصی حوزه گردشگری مورد تحلیل قرار می گیرد

۱- از خام فروشی گردشگری تا تولید محصولات گردشگرانه

ما کجای این فرایند هستیم؟

همچنانکه تاریخ صنعت ما ، تاریخ خام فروشی سنگ های معدنی یا فروش نفت خام بوده است.در عرصه گردشگری هم خام فروشی کرده و کمتر توجه داشته ایم که سود و توسعه حاصل از گردشگری در ایجاد ارزش افزوده به ظرفیت های موجود در قالب فرایند پنجگانه ذیل است.:

یک : منبع گردشگری : ظرفیتی بالقوه که در اختیار ما است .
دوم: میراث گردشگری : یک منبع گردشگری با آشنایی مردم محلی نسبت به اهمیت و کارکرد و آن را از “”آن خود نمودن”” ، تبدیل به میراث گردشگری می شود . 
سوم: جاذبه گردشگری : یک میراث گردشگری با توسعه زیر ساختهایی مانند حمل و نقل ، اطلاع رسانی ، امنیت و… تبدیل به یک جاذبه گردشگری می شود .
چهارم : محصول گردشگری : یک جاذبه با شناسایی ذایقه مصرف مشتریان و کشف مزیت رقابتی آن به محصول می رسد.
پنجم : محصول گردشگری برند شده : یک محصول گردشگری پس از شناسایی مزیت رقابتی ان و اطلاع رسانی و تصویر سازی تبدیل به محصول برند شده می شود.

واگذاری ارگ راین نمونه ای از خام فروشی های وزارت میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی است ؛ اما برخی مالکان بخش خصوصی نمونه هایی خوبی در حوزه گردشگری است.
اقامتگاه بوم گردی رادکان ، افزون بر استراحت ؛ شب ، سکوت و آسمان را هم به فروش می رساند.

سوال مهمتر: شما که فعال حوزه گردشگری هستید ؛ چقدر و چگونه توانسته اید از خام فروشی در حوزه شغلی خودتان فاصله بگیرید؟

۲- دغدغه های نقش ایوان  نزد خواجگان گردشگری  ایران(یادداشت یکم)

نهادهای صنفی حوزه گردشگری افزون بر مسائل خرد درون صنفی باید نسبت به مسائل کلان میان صنفی خود نیز دارای موضع حرفه ای و  مطالبات کارشناسی باشند. 
در حالیکه بر اساس گزارش مرکز آمار ایران ،در سال ۱۴۰۰ تنها ۳۰ درصد مردم ایران به مسافرت رفته اند
در  این روند رو به کاهش، انجمن های صنفی حوزه گردشگری و تشکل های مردم نهاد همچون جامعه حرفه ای هتل داران و کمیسون گردشگری اتاق بازرگانی چه مطالباتی در حوزه های کلان سیاست گذاری در حوزه  توسعه گردشگری دارند و مکانیزم های پیگیری و اعمال فشار شان چیست؟
شایسته است که تشکل های مذکور در کنار تلاش های درون صنفی برای حل مسائل داخلی خود در پرتوی نگاهی کلان تر ، مسائل خود را دنبال نمایند و از تمرکز مفرط بر مسائل درون صنفی اجتناب نمایند.

تلاش برای تقویت انسجام درون بخشی و تمرکز بر منافع مشترک تشکل های متفرق زنجیره های گردشگری در قالب نهادی متمرکز ، از جمله راهبردهای ترمیمی برای این حوزه می باشد. شاید در شرایط فعلی تمرکز پیرامون کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ، نمونه ای قابل توصیه از این دست باشد.
بدون پاسخ های جدی به این دو سوال ؛ سایر تلاش‌ها از جمله برگزاری پانزدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری امسال در بهمن ماه ،یادآور تمثیل سعدی از خانه ای از بنیاد ویران است که خواجه دغدغه نقش و طرح ایوان آن را دارد

۳- دغدغه های نقش ایوان  نزد خواجگان گردشگری  ایران(یادداشت دوم)

پانزدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری تهران در حالی در بهمن ماه برگزار خواهد شد که شیرازه گردشگری داخلی و بین المللی کشور برای سومین سال متوالی فروریخته است.
در یادداشت نخست اشاره شد که نهادهای صنفی حوزه گردشگری افزون بر مسائل خرد درون صنفی باید نسبت به مسائل کلان میان صنفی دارای موضع حرفه ای و مطالبات جمعی باشند.
در بستر این نمایشگاه شایسته است فعالان گردشگری از تمرکز مفرط بر مسائل درون صنفی خود اجتناب نموده و تلاش برای نهادینه سازی تشکل های میان صنفی و تمرکز بر مسائل جمعی شبکه فعالان گردشگری کشور مورد توجه بیشتر قرار گیرد.
زیرا در سایه یک نهاد متشکل و منسجم فراگیر؛ این صنعت تا حدی توان چانه زنی در هرم قدرت را خواهد داشت.
صنعت گردشگری قوام نخواهد یافت مگر دارای قدرت چانه زنی باشد و به این قدرت نخواهد رسید مگر آنکه هر فرصتی را به بستری برای انسجام درونی و تمرکز بر مسائل مشترک میان صنفی تبدیل نمود.
اهتمام به همگرایی بین تشکل های تخصصی زنجیره های گردشگری در حوزه هایی همچون اقامت ، خوراک و رستورانها ، آژانسها و دفاتر مسافرتی ، حمل و نقل ، سوغات و تفریح و سرگرمی باید در صدر فعالیت مدیران ارشد این تشکل ها قرار گیرد .
بدون توجه جدی به این مساله ؛ سایر تلاش‌ها از جمله برگزاری پانزدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری امسال در بهمن ماه ،یادآور تمثیل سعدی از خانه ای از بنیاد ویران است که خواجه دغدغه نقش و طرح ایوان آن را دارد.